Zoë Perik

In de video-installatie Zoë (2008) & Zoë (2023) start ik een zoektocht naar mijn ontwikkelingen in het volwassen worden. Ik stel mezelf twee hoofdvragen: Wat neem ik mee uit mijn jeugd? Wie of wat hebben mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben?

​

Mijn jeugd was een hele fijne tijd. Naarmate ik ouder word, mis ik de naïviteit uit mijn jeugd. Ik probeer de nostalgie terug te vinden in de tegenwoordige tijd, maar is dit überhaupt wel mogelijk?

​

Door middel van een oude digitale camera probeer ik bij mijn vroegere zelf te komen, maar kan ik nog wel met dezelfde ogen kijken als in mijn jeugd? Ik bezoek de plekken die een rol hebben gespeeld in mijn jeugd. Kunnen deze plekken mij nog net zo bewonderen als vroeger?

Ook onderneem ik activiteiten op basis van gevonden, persoonlijk archiefmateriaal. Voel ik nog plezier tijdens het ondernemen van mijn jeugdige activiteiten? Of raak ik op deze manier verveemd van mijn jeugd en neem ik op deze manier afscheid?

​

Door middel van foto en film doe ik onderzoek naar mijn ontwikkelingen binnen het ouder worden en hoop ik antwoorden te vinden op mijn vragen.

​

Maar… geen antwoord is ook een antwoord.